Kiedy mowa o pochodzeniu znaków, język japoński jest czasami oparty na uproszczonym lub stereotypowym spojrzeniu na świat. Trochę jak w starych książkach z dowcipami. A o kim najczęściej słyszymy dowcipy, jeśli nie o teściowych?
Teściowa po japońsku to 姑 (shūtome). Znak łączący się z tym słowem składa się z dwóch elementów. Pierwszy to 女, element oznaczający kobietę. Drugi zaś to 古, oznaczający starość. Bo przecież o jakiej starej babie pomyślimy w pierwszej kolejności, jeśli nie o teściowej, prawda? Ha, ha, ha.
Tak naprawdę jednak starożytni twórcy znaków kanji wcale nie chcieli dogryzać żadnym teściowym z powodu ich wieku. 姑 należy po prostu do grupy znaków semantyczno-fonetycznych, gdzie lewa połowa informuje czytelnika o znaczeniu wyrazu (jakby nie patrzeć, teściowa to też kobieta), a prawa – o jego wymowie. W złożeniach znak ten czyta się ko, tak jak wiele innych znaków zawierających ten element (na przykład 故, 胡, 湖).
Kiedy więc następnym razem zaśmiejecie się z dziwnie wyglądającego znaku pamiętajcie, że nie wszystko jest takie, na jakie wygląda na pierwszy rzut oka. ?
