Słówko ください (kudasai), które znaczy tyle co polskie „proszę”, zapewne kojarzycie. Buszując po internecie możecie się jednak natknąć na dwa różne sposoby zapisu. Jeden z nich to prosty zapis hiraganą (ください), a drugi z użyciem znaku kanji (下さい). Kiedy używamy którego?
Okazuje się, że na to pytanie istnieje dość konkretna odpowiedź. Wersji ze znakiem użyjemy, gdy nasze kudasai jest samodzielnym, nie łączącym się z innym wyrazem czasownikiem. Najczęściej pojawia się wtedy bezpośrednio po partykule を (o).
泡の立ったビールを下さい。 (Awa no tatta bīru o kudasai.) „Poproszę piwo z pianą”
Co innego, gdy chcemy użyć kudasai połączonego z jakimś czasownikiem, najczęściej w formie łącznej (zakończonej na –te/-de). Wtedy użyjemy wersji pisanej hiraganą.
座ってください。 (Suwatte kudasai.) „Proszę usiąść”
Ta druga wersja jest stosowana znacznie częściej, gdyż w praktyce natknąć się możecie na をください zapisane bez użycia znaku kanji.
