Życie pisze różne scenariusze. Tak różne, że Japończycy wymyślili na nie dwa słowa: 台本 – daihon oraz 脚本– kyakuhon. Czy oznaczają to samo czy też da się je rozdzielić? Zanalizujemy w dzisiejszym wpisie!
台本 vs 脚本
Wedle słownika, termin 台本 definiujemy jako książkę zawierającą dialogi i notatki (dotyczące tła i psychologii) dla aktorów. Pisze się ją w celu wykonania (bądź nakręcenia) filmu, dramatu, sztuki teatralnej lub programu telewizyjnego. Napisana jest w porządku chronologicznym. Koncentruje się na kwestiach (z jap. 台詞・セリフ – serifu, czyli dosłownie słowo wypowiedziane na scenie) aktorów. Służy zapamiętaniu i pomocy w wizualizacji konkretnych ról wykonawców.
Z kolei 脚本 odnosi się do książki napisanej przez scenarzystę dla reżysera i ekipy, która opisuje bardziej szczegółowo niż scenariusz dialogi, opisy tła i scenografię w celu wystawienia (sfilmowania) filmu, dramatu lub sztuki. Służy ona jako plan produkcji dzieła wizualnego.
Widzimy zatem, że oba słowa mają bardzo zbliżone znaczenie. Koncentrują się jednak na zupełnie innych odbiorcach. 台本 przeznaczone jest dla aktorów i zawiera głownie dialogi oraz ich kwestie. 脚本 skupia się na opisie całego performance’u i skierowany jest do reżysera i jego współpracowników. W 台本 takich szczegółów nie znajdziemy.
