Święta, święta i po świętach… A czy Wy skończyliście już wszystkie wielkanocne celebracje? W dzisiejszym wpisie zakończenie ostatecznie: czym różni się konstrukcja gramatyczna ～てしまう– te te shimau od ～きる?
～てしまうvs ～きる
W języku japońskim niuanse w wyrażeniach mogą radykalnie zmienić znaczenie każdego zdania. Dwie takie konstrukcje, ～てしまう – te shimau i ～きる – kiru, często mylimy ze sobą ze względu na ich podobne tłumaczenia. Jednak ich użycie i implikacje znacznie się różnią, ujawniając różne warstwy subtelności i emocji…
～てしまう jest przyrostkiem czasownika w formie -te używanym do przekazania zakończenia lub żalu z powodu działania, które zostało wykonane nieumyślnie lub nieoczekiwanie. Implikuje poczucie „niefortunnego zakończenia” lub „godnego pożałowania wyniku”. Przykładowo:
彼女は本を忘れてしまいました。– Kanojo wa hon wo wasurete shimaimashita. – Ona zapomniała swojej książki.
ドラマを一気に見てしまった。– Dorama wo ikki ni mite shimatta. – Obejrzałem cały serial na raz.
友達と話し込んでしまい、時間が遅くなってしまった。– Tomodachi to hanashikonde shimai, jikan ga osoku natte shimatta. – Rozmawiałem z przyjacielem i nie zauważyłem, że zrobiło się już tak późno.
Z drugiej strony, ～きる używamy do wskazania zakończenia działania z poczuciem ostateczności lub zdecydowania. Stosujemy go często w pozytywnym lub neutralnym kontekście, bez konotacji żalu. Na przykład:
宿題をやりきった。– Shukudai wo yarikitta. – Skończyłem zadanie domowe.
ケーキを食べきった。– Keeki wo tabekitta. – Zjadłem cały tort.
この本は読みきった。– Kono hon wa yomikitta. – Przeczytałem całą tę książkę.
