Tajniki japońskich wizytówek

W Japonii niezwykle ważna jest kultura biurowa – dużą część codzienności zajmuje siedzenie w biurze, odbieranie telefonów i wymienianie wizytówek. No właśnie, wymienianie wizytówek. Do nich, tak jak do całej reszty biurowego świata, odnoszą się liczne ważne zasady zachowania. Złamanie ich może skończyć się w najlepszym wypadku niezręczną ciszą, a w najgorszym – wizerunkową katastrofą. Ba, wymienianie się wizytówkami jest na tyle podstawową umiejętnością, że studenci japonistyki uczą się jej na trzecim roku. Tutaj nauczę tego również i Was ?

Ponieważ opis całej sytuacji może być dezorientujący dla osób niedoświadczonych w sztuce wymiany wizytówek, polecam Wam obejrzeć ten filmik. Poniżej wytłumaczę Wam po kolei, z jakich kroków składa się przedstawiona na nim wymiana.

Zanim wymienimy się wizytówkami, musimy się upewnić, że są one odpowiednio przygotowane. Nie może być przecież tak, że zaprezentujemy wizytówkę brudną lub pogniecioną! Wizytówki trzymamy w uprzednio przygotowanym wizytowniku (名刺入れ, meishi ire).

Jak wymienić się wizytówkami? Krok po kroku

Gdy zaś wszystko mamy gotowe, przechodzimy do samej wymiany. Po wyciągnięciu wizytówki z wizytownika kładziemy ją na jego wierzchu, upewniając się, że jest ona zwrócona tekstem w stronę rozmówcy. Kiedy trzymamy naraz wizytówkę oraz wizytownik, używamy do tego obu rąk razem, uważając, by nie zakryć tekstu na wizytówce. Przez cały czas trzymamy ręce na wysokości klatki piersiowej.

Następnie przechodzimy do przedstawienia się, pamiętając o odpowiednim języku grzecznościowym, charakterystycznym dla wysoce formalnych sytuacji. Przejawami tego widocznymi na filmie są na przykład użycie zaimka 私 (watakushi, „ja”), oraz zakończenie zdania zwrotem と申します (to mōshimasu, „nazywam się”), którego nie spotkamy w rozmowie ze znajomymi czy na imprezie.

Po przedstawieniu się przechodzimy do „mięsa”, czyli faktycznego wymienienia się wizytówkami. Trzymając wizytownik w lewej ręce oraz wizytówkę w prawej, wymieniamy się z partnerem wizytówkami, kładąc swoją na wierzchu wizytownika drugiej osoby. Mówimy przy tym zwrot grzecznościowy 頂戴いたします (chōdai itashimasu).

Powtarzamy nazwisko drugiej osoby, by upewnić się, że dobrze je usłyszeliśmy, a następnie wyrażamy nadzieję na życzliwą znajomość よろしくお願いいたします (yoroshiku onegai itashimasu). Zwróćcie uwagę na użycie itashimasu zamiast shimasu – to kolejny przejaw podwyższonej formalności całej sytuacji. Zwrotowi temu towarzyszy wyraźny, ale niezbyt głęboki ukłon.

Mając to wszystko za sobą, zwieńczyliśmy jakże skomplikowany proces grzecznej wymiany wizytówek. Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej, możecie zajrzeć do artykułu, który okazał się pomocny przy pisaniu tego wpisu. Jeśli zaś macie jakieś pytania, nie bójcie się ich zadać w komentarzu – chętnie na wszystkie odpowiem ?